Leo en zijn vrouw Marijke wonen niet ver van de Ewaldenkerk. Vanaf de galerij hebben ze er een mooi uitzicht op. Dat komt goed uit want Leo is er vaak te vinden, bijna dagelijks. Binnen bij de koffie laat hij het Kosterboek zien, een handboek voor kosters. De ondertitel is: een wegwijzer voor kosters in de Kerk van de Romeinse ritus. Het meeste wat daarin staat, is hem wel bekend. Kerk-vaktermen als albe, stola, amict, ciborie, velum of corporale kennen voor hem geen geheimen. Als er nieuwe koster bij komt (en nieuwe kosters zijn zeer welkom), zijn de ervaren kosters mentoren en dragen ze hun kennis met plezier over. De koster is heel belangrijk in de kerk. Er zijn veel zaken waar de koster aan moet denken, bijv. zijn de deuren open die open moeten zijn, en na afloop gesloten die gesloten moeten zijn. En de godslamp in de kerk moet eeuwig blijven branden. Dus de noveenkaars erin die negen dagen brandt, moet op tijd vervangen worden. Leo heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel en houdt dit nauwgezet bij.

“Ik ben al vanaf mijn zevende jaar ‘kerks’, oftewel betrokken bij de kerk. Aanvankelijk als misdienaar in Afferden waar ik vandaan kom. Ook daar woonde ik dicht bij de kerk. Mijn broer was ook koster, in Afferden. Op maandag maak ik de kaarsenblokken leeg. Kaarsengeld en collectegeld moet bijgehouden worden en doorgegeven aan de penningmeester van het parochiebestuur. Ook moet het geld gestort worden. Kaarsen die te kort zijn geworden, moeten worden vernieuwd, die gedropen hebben, moeten worden bijgewerkt. Soms moet er een dwaal (altaarkleed) op het altaar gelegd worden.

Elke dinsdag-, woensdag- en vrijdagmorgen als ook het parochiesecretariaat open is, is er koffie en overleg. Het is gezellig en er is altijd wel een klusje te doen en soms moet er rommel weggebracht worden naar de stort.

Als er een lamp kapot is in de kerk, zorg ik voor een ladder en klimt iemand naar boven om de lamp te vervangen. De misboekjes voor de zondag moeten klaargelegd worden en er moet gecheckt worden of alles in orde is. Ik heb ook geassisteerd bij het aanleggen van het streamen op de computer en vaak geholpen als er iets niet goed was met de kachel.

Het voelt voor mij als een soort roeping. Het heeft mij altijd getrokken, het bezig zijn met de kerk. Ik heb inmiddels acht pastoors meegemaakt en ik kon het met allemaal goed vinden. Ik ben van nature een regelend iemand, probeer altijd te helpen waar nodig. Klaarstaan voor anderen, goed zijn voor andere mensen, dat is voor mij katholicisme. Als ik iets doe, dan doe ik het goed.

De paastijd die eraan komt, is altijd een drukke tijd. Dan zijn er de vieringen op Witte Donderdag, Goede Vrijdag, de paaswake op zaterdagavond en de beide paasdagvieringen. De vijfde zondag vanaf het begin van de vastentijd worden alle kruizen in de kerk met een paarse doek bedekt en op Witte Donderdag met een witte doek”.

Hier komt Leo’s vrouw Marijke in beeld want zij heeft als coupeuse van de modevakschool deze doeken in de juiste vorm, gemaakt. Tevens repareert zij al een aantal jaren waar nodig kazuifels e.d. Marijke: “dat is mooi werk en ik doe het graag. Als iets een beetje kapot is, gaat dit al gauw verder tot het helemaal stuk is”.

Leo en Marijke hebben 2 kinderen en 6 kleinkinderen en vinden dit een groot geluk. Leo is sinds 2011 met pensioen en werkte bijna altijd als belader, commercieel medewerker en assistent-bedrijfsleider bij van Roosmalen’s Transport en Handelsmij uit Maastricht op de Projecten Ganzekuil in Deest, Beerendonk in Wijchen en Uivermeertjes in Deest, de laatste jaren heette dit bedrijf Sagrex en was een onderdeel van Heidelberg Cement. Tevens speelde hij 67 jaar lang bas-tuba bij Fanfare De Eendracht in Afferden waar hij nog steeds lid is al speelt hij nu niet meer. Ook Marijke speelde er twee jaar piston, een klein trompetje.